Όταν οι μισθοί ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, το αδιέξοδο στον επισιτιστικό κλάδο

Ο επισιτιστικός κλάδος βιώνει σήμερα μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις του. Τα «χέρια» λείπουν, η έλλειψη προσωπικού είναι εκρηκτική, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζουν οι ισορροπίες στην αγορά εργασίας. Πολλοί άνθρωποι χωρίς ουσιαστική εμπειρία ή γνώση του αντικειμένου ζητούν μισθούς που δεν ανταποκρίνονται στις ικανότητές τους. Κι επειδή η ανάγκη των επιχειρήσεων να στελεχώσουν άμεσα τις θέσεις είναι μεγάλη, καταλήγουν να τους προσλαμβάνουν, δημιουργώντας όμως νέα προβλήματα.

Το φαινόμενο είναι απλό: ένας εργαζόμενος υπόσχεται ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε υψηλές απαιτήσεις και ζητά «εξωφρενικό» μισθό. Η επιχείρηση, πιεσμένη, αποδέχεται. Σύντομα όμως αποδεικνύεται ότι οι δεξιότητες δεν αντιστοιχούν στο μισθό. Το αποτέλεσμα; Η λειτουργία δεν καλύπτεται σωστά, οι πελάτες εκτίθενται σε χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών και, το χειρότερο, αδικούνται οι πραγματικά καλοί επαγγελματίες που βλέπουν τη δουλειά τους να απαξιώνεται.

Ναι, είναι αλήθεια πως υπάρχει ακρίβεια. Ναι, είναι δικαίωμα κάθε εργαζομένου να διεκδικεί καλύτερους μισθούς. Όμως πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η υπερβολή δεν μπορεί να διαρκέσει. Αν κάποιος που είναι «μάγειρας Γ΄» δηλώνει Α και ζητήσει μισθό σεφ, θα τον πάρει τον μισθό ίσως για έναν μήνα ή δύο. Σύντομα όμως η επιχείρηση θα καταλάβει ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα, ούτε η ποιότητα. Και τότε το φαινόμενο θα γυρίσει μπούμερανγκ.

Αυτό ισχύει σε όλα τα πόστα: από τον μάγειρα μέχρι την καμαριέρα. Όταν κάποια ζητά 10 ευρώ την ώρα δηλώνοντας ότι είναι «η καλύτερη», αλλά τελικά αποδίδει τη μισή δουλειά από μια συνάδελφο με βασικό μισθό συλλογικής σύμβασης, το πρόβλημα είναι αναπόφευκτο. Γιατί το ξενοδοχείο ή το εστιατόριο δεν χρειάζεται «υπερβολικές υποσχέσεις», αλλά ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά τους και τιμούν το μεροκάματο.

Η πραγματική λύση είναι ισορροπία. Οι επιχειρήσεις οφείλουν να πληρώνουν δίκαια, πλουσιοπάροχα και σωστά τους καλούς επαγγελματίες, ώστε να μένουν και να αναπτύσσονται. Οι εργαζόμενοι, από την άλλη, χρειάζεται να έχουν αυτογνωσία για το επίπεδο τους και να ζητούν αυτό που πραγματικά αξίζουν. Μόνο έτσι θα χτιστεί μια υγιής αγορά εργασίας, χωρίς φούσκες που σκάνε και αφήνουν πίσω τους απογοήτευση.

Ο επισιτιστικός κλάδος είναι σκληρός και απαιτητικός. Όσοι τον υπηρετούν με επαγγελματισμό πρέπει να αναγνωρίζονται και να ανταμείβονται. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι υπερβολές βλάπτουν όχι μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά τελικά και τους ίδιους.