Τοξικό εργασιακό περιβάλλον και micromanagement

Ξέρεις ότι πλησιάζει η ώρα να πας στη δουλειά και εύχεσαι ολόψυχα να σταματήσει ο χρόνος. Εύχεσαι να σου απαντήσουν από εκείνη την αγγελία που έστειλες προχθές βιογραφικό, για να δηλώσεις επιτέλους την παραίτησή σου.

Εύχεσαι να λείπει ο εργοδότης σου, που με κάθε ευκαιρία απολαμβάνει να σε περνάει από κόσκινο. Ωστόσο, όταν ανοίγεις το e-banking, συνειδητοποιείς ότι έχεις ανάγκη τη δουλειά, γιατί διαφορετικά, θα σου κάνει έξωση η σπιτονοικοκυρά σου και θα κοιμηθείς στο παγκάκι. Σου περνάει από το μυαλό, ότι ακόμη κι αυτό θα ήταν ίσως καλύτερο σενάριο από το να πας στη δουλειά.

.

Αυτές είναι μερικές μόνο σκέψεις που έχουμε κάνει, κατά καιρούς, όσοι χρειάστηκε να εργαστούμε αποκλειστικά για βιοποριστικούς λόγους. Και όχι, δεν είναι φυσιολογικό. Το φυσιολογικό είναι να αγαπάς τη δουλειά σου, να είσαι παραγωγικός και να έχεις καλές σχέσεις με τους εργοδότες και τους συνεργάτες σου.

Όμως, στον καπιταλισμό, όπου το χρήμα καθορίζει τις ικανότητες κάποιου να δημιουργήσει μια επιχείρηση, μοιραία, συναντάμε πολλούς εξ αυτών, που έχουν μαύρα μεσάνυχτα από παραγωγικότητα, work-life balance, δίκαιες απολαβές των εργαζομένων, τήρηση του ωραρίου και των tasks και πάει λέγοντας.

Πώς αναγνωρίζουμε ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον;

Σαφώς, υπάρχουν κάποια πολύ γνωστά red flags, τα οποία σας υποδεικνύουν ότι καλό θα ήταν να αναζητήσετε κάποια άλλη θέση εργασίας λίαν συντόμως, πριν φτάσετε στον ψυχίατρο.

Σε γενικές γραμμές, ως «τοξικό εργασιακό περιβάλλον» ορίζεται οποιοσδήποτε χώρος εργασίας μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα, όπως κι αν μεταφράζεται αυτό. Ενδεχομένως, να νιώθουμε ότι δε μπορούμε να ζητήσουμε κάτι που χρειαζόμαστε, ότι δε μας στηρίζουν οι συνεργάτες μας ή ότι είμαστε περιθωριοποιημένοι και περιορισμένοι.

Το 𝐦𝐢𝐜𝐫𝐨𝐦𝐚𝐧𝐚𝐠𝐞𝐦𝐞𝐧𝐭 είναι ακόμη μια τακτική, που υποδηλώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και όχι επειδή είναι αγχωτικό να έχεις διαρκώς κάποιον πάνω από το κεφάλι σου, για να σε επιβλέπει — που είναι επίσης πολύ κακό — αλλά κυρίως, επειδή τέτοιου είδους πολιτικές δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους εργαζόμενους και, δυστυχώς, όπου δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, κλαψε με μάνα κλαψε με νύχτα χωρίς φεγγάρι.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι τόσο οι εργοδότες όσο και οι εργαζόμενοι, οφείλουν να μεριμνούν για την ποιότητα του εργασιακού περιβάλλοντος. Ενα τοξικό εργασιακό περιβάλλον «μπορεί να είναι επιζήμιο και να οδηγήσει σε περιττό στρες, εξουθένωση και κατάθλιψη σε όσους εργάζονται μέσα σ’ αυτό».

Εκτός αυτού η αρνητικότητα που προκαλείται στους εργαζόμενους είναι μεταδοτική, με αποτέλεσμα να εξαπλώνεται και σε άλλους εργαζόμενους, μειώνοντας έτσι την ποιότητα της εργασίας τους.

Με δυο λόγια, ένας τοξικός χώρος εργασίας είναι επιβλαβής για όλους,εργαζόμενους και εργοδότες, ανεξαιρέτως. Αντιθέτως, ενα υποστηρικτικό εργασιακό περιβάλλον «δημιουργεί βιωσιμότητα στη συνολική απόδοση της εκάστοτε επιχείρησης»

Νατάσα Βραχλιώτη

Operation and  Restaurant Manager,

Life and Business Coach, ACSTH, CSTP, ACC.

Life and Business Coach, ACSTH, CSTP, ACC.

Με περισσότερα  από 15 χρόνια στη βιομηχανία του τουρισμού και της φιλοξενίας και ένα αέναο ταξίδι αναζήτησης, γνώσης και εκπαίδευσης, είμαι πλέον σε αποστολή!!!

 Βλέποντας από μέσα την εξέλιξη και την αλλαγή, όχι πάντα προς το καλύτερο, στα επαγγέλματα της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού, θέλησα να κρατήσω ζωντανές τις αξίες και τα ιδανικά που μας καθορίζουν και κάνουν τη διαφορά στο κόσμο του hospitality k tourism management. Με εργαλείο μου το coaching αλλά και πρότυπα ανθρώπους που έγραψαν ιστορία στην ηγεσία κ τη διοίκηση , έχω στρέψει το ενδιαφέρον και τη προσοχή μου στον ανθρώπινο παράγοντα και στη δημιουργία ανθρωπίνων σχέσεων και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος. Ζούμε στη πιο  ανταγωνιστικη εποχή, για κάποιον που θέλει να ανέβει τα σκαλιά της καριέρας και της επιτυχίας. Γιατί αυτό όμως είναι μια καλή δικαιολογία να ξεχάσουμε τη ταυτότητα μας, τα ήθη και τις αξίες μας? Γιατί αυτό μας δίνει το δικαίωμα να πατήσουμε επί πτωμάτων και ενδεχομένως να κάνουμε κόλαση τη ζωή κάποιου μόνο και μόνο για να βιώσουμε λίγες στιγμές εξουσίας? Όχι δε μας δίνει τίποτα αυτό το δικαίωμα. Σπουδαίοι Έλληνες ηγέτες όπως ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης, έχουν αφήσει την τεράστια κληρονομιά της γνώσης και της Σοφίας των λόγων και πράξεων τους, που μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο παράδειγμα αξιοποίησης τους από τα σημερινά ηγετικά στελέχη και να προκαλέσει μια ώθηση της διοίκησης και της εκπαίδευσης σε ενα άλλο επίπεδο κουλτούρας. “Αυτή είναι η κληρονομιά μας και στο δρόμο αυτό που κάθε φορά εμείς χαράζουμε, και εμείς οι ίδιοι περπατάμε”.

Linkedin Profile Αναστασία Βραχλιώτη

.