Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 η αεροπορική εταιρεία American Airlines δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, παρά τη μεγάλη της φήμη, η αεροπορική βιομηχανία γινόταν πολύ ανταγωνιστική, με νέες εταιρείες να δημιουργούνται κάθε χρόνο, πράγμα που σήμαινε ότι ο κύριος παράγοντας για κάθε πελάτη που ήθελε να αγοράσει εισιτήριο ήταν η τιμή.
.
Λόγω του ανταγωνισμού που επικρατούσε, η American Airlines είχε απώλειες της τάξης 76.000.000 $ το 1980. γνώριζε ότι έπρεπε να καταλήξει σε μια μοναδική πρωτότυπη προώθηση που όχι μόνο θα διασφάλιζε τις πωλήσεις αλλά θα εξασφάλιζε την πίστη των πελατών. Ο Robert Crandall (Διευθύνων Σύμβουλος της American Airlines το 1981) σκέφτηκε να πουλήσει ΤΟ απόλυτο ταξιδιωτικό πακέτο που θα εξασφάλιζε γρήγορα χρήματα για την American Airlines. Την ίδια στιγμή, ο Διευθύνων Σύμβουλος και το διοικητικό συμβούλιο πίστευαν ότι κανείς δεν θα πετούσε τόσο πολύ για να βγάλει την αξία των χρημάτων του από αυτό το απεριορίστων διαδρομών εφ’ όρου ζωής εισιτήριο
Είναι αλήθεια ότι αυτά τα απεριορίστων διαδρομών εφ’ όρου ζωής εισιτήρια με υψηλό κόστος έφεραν στην εταιρεία ταμειακές ροές που ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή της στην ανταγωνιστική αγορά της δεκαετίας του 1980, αλλά ταυτόχρονα, μια τέτοιας εμβέλειας εταιρεία θα πρέπει να κάνει πρόβλεψη μακροπρόθεσμων ζημιών που θα μπορούσαν να προκύψουν λόγω τέτοιων προωθήτικών ενεργειών. Στις αρχές του 1990, η American Airlines συνειδητοποίησε ότι έκαναν τεράστιο λάθος που πουλούσαν αυτά τα εισιτήρια, επειδή οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που τα αγόρασαν πέταξαν περισσότερο από ό,τι άξιζε το εισιτήριο.
Ως εκ τούτου, το 1994, διέκοψαν την πώληση απεριορίστων διαδρομών εφ’ όρου ζωής εισιτηρίων , με συνολικά είκοσι οκτώ πελάτες να τα εχουν αγοράσει από την ημέρα κυκλοφορία τους. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτοί οι είκοσι οκτώ πελάτες, ειδικά ένας με το όνομα Steve Rothstein,αξιοποιούσαν στο έπακρο το «δωρεάν» που δικαιούταν, προκαλώντας μεγάλες απώλειες για την American Airlines. Ο Rothstein έκανε περισσότερες από 3.000 κρατήσεις σε διάστημα τεσσάρων ετών και ακύρωσε 2.500 από αυτές, κάτι που σήμαινε ακόμη περισσότερες απώλειες για την American Airlines. Μια ανάλυση που έγινε από την οικονομική ομάδα της American Airlines το 2007 έδειξε ότι κατά μέσο όρο, καθένας από αυτούς τους είκοσι οκτώ πελάτες κοστίζει στην American Airlines περίπου 1.000.000 $ ετησίως σε τέλη και φόρους. Αυτό σημαίνει ότι η American Airlines έχανε σχεδόν 30.000.000 $ ετησίως λόγω των απεριορίστων διαδρομών εφ’ όρου ζωής εισιτηρίων.
.
Ο Rothstein κάποιες φορές έκλεινε τις πτήσεις με ψεύτικο όνομα, όπως Bag Rothstein,. Κάτι που μετά από χρόνια βόλεψε την εταιρεία ώστε να τον κατηγορήσει για απάτη και μετά από 21 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2008, προσπάθησε να κάνει check-in, ο υπάλληλος της εταιρείας του πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο και του έδωσε ένα γράμμα το οποίο δήλωνε πως το εισιτήριο του είχε ακυρωθεί λόγω απάτης.
Η απάντηση στα βιογραφικά που αποστέλλουν οι υποψήφιοι εργαζόμενοι θα πρέπει να αποτελεί μια κρίσιμη πρακτική για κάθε ξενοδοχείο. Δεν αφορά μόνο την ενίσχυση της επαγγελματικής εικόνας της εταιρείας, αλλά και τη διαμόρφωση υγιών σχέσεων με τον ευρύτερο επαγγελματικό κόσμο.
Συχνά τίθεται το ερώτημα: «Είναι σωστό να φύγω από τη ξενοδοχείο που εργάζομαι μου μετά από 1 ή 2 χρόνια, ή ακόμα και μετά από 8 χρόνια;» Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή, αλλά το να αφήσετε
Το σύστημα FIFO, που σημαίνει “First In, First Out” (Πρώτο Μέσα, Πρώτο Έξω), είναι μια μέθοδος διαχείρισης αποθεμάτων που χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένου του ξενοδοχειακού τομέα, ειδικά στα επισιτιστικά τμήματα. Η βασική αρχή του FIFO είναι ότι τα
